Bernadette Tijssens is mantelzorger van haar moeder, die dementie heeft. Bernadettes ouders wonen in een zorgcentrum in Alkmaar.

    Pats, boem, knal, klaar!

    Hoe het precies gebeurde, dat weet niemand. Ik kan me wel een voorstelling maken.

    Het is nacht. Ma T. ligt boven in haar bed te woelen. Haar steeds sneller gevulde blaas trekt haar uit het land van de voorouders. Plastijd! Elke nacht moet zij er wel een paar keer uit. Zij staat op. Pa T. ronkt lekker door in het bed ernaast. Zij schuifelt richting de overloop. Een nachtlampje flitst aan.

    Passeert de badkamer met de, onlangs geplaatste, sanibroyeur (losse wc) en loopt naar de trap. De wc, die is toch beneden?

    Smalle treden

    De eerste stappen gaan goed. Deze vreselijke trap met 2 bochten, onmenselijk smalle treden, meterkast en hulpsteunen kent ze toch al bijna 20 jaar. Hoeveel wasjes heeft zij niet naar boven gesjouwd en weer naar beneden en hoe dikwijls is zij niet boven gaan schilderen op haar schilderkamer en tevens Pa T.'s naaiatelier. Die trap waar zij pas geen liftgoedkeuring voor kregen omdat zij toch nog geweldig goed kon heen en weren, die trap is geen probleem. Die vormt nog altijd de weg van boven naar beneden. Die herbergt zoveel dimensies...

    Het automatische nachtlampje gaat uit, zij kijkt omhoog, juist als de laatste gevaarlijke bocht genomen moet worden en stapt verkeerd.

    Bange blikken

    Onder aan de trap ligt een oude vrouw van bijna 91 jaar. Wat er precies gebeurde weet zij niet meer. Haar man Pa T., 92 jaar, staat boven te roepen. Als zij jammert dat zij niet op kan staan schuifelt hij bibberend naar beneden. Hij klimt met moeite over zijn echtgenote die de doorgang verspert. Bange blikken ontmoeten elkaar.

    Zien een landschap dat nog zo ver weg leek. Dat kaal is, geen huis herbergt, geen herkenningspunten heeft. Een nieuwe dimensie.

    Terwijl zij ligt, streelt hij haar zacht en kust haar blauwe plekken, tapt voor hen beiden een glas water. Loopt naar de telefoon.

    Kwartier later zijn ze er: de hulptroepen.

    Mijn moeder

    Dit gaat over mijn moeder. Sinds 2011 licht aan het dementeren, na de val van de trap in heviger mate. Een bedroefd maar ook interessant proces waar het woord dementie veel verschillende dimensies inhoudt.

    Wordt vervolgd.

< Terug naar home