Print deze pagina
Lezers adviseren lezers: Vader vloekt door dementie
Ik ben van huis uit gereformeerd opgegroeid. Mijn vader heeft dementie en sinds kort vloekt hij veel en hevig. Ik vind dat vreselijk en wil graag weten wat ik er aan kan doen.
Lies Hogervorst
Mijn moeder was altijd een lieve en zeer gelovige vrouw. Zeging elke week naar de kerk en vervulde verschillende taken binnen de geloofsgemeenschap. Drie jaar geleden bleek dat ze Alzheimer heeft. Al meer dan een jaar gebeurt het met regelmaat dat zij vloekt, schreeuwt, schopt en om zich heen slaat. Aanvankelijk probeerden wij haar duidelijk te maken dat wij dit gedrag niet tolereerden en dat ze normaal moest doen. Met als gevolg nóg meer vloeken en tieren, dus dat werkte averechts. We zijn daarom te rade gegaan bij de casemanager. Zij heeft ons uitgelegd wat de oorzaak van het vloeken is. Wat vooral belangrijk was om te weten: het is een gevolg van de ziekte en het is niet persoonlijk op de naasten gericht, al krijgen die het er wel zwaar mee te verduren. Ook legde de casemanager uit dat het een gevolg kan zijn van pijn of overprikkeling. Mensen met dementie kunnen door hun hersenaandoening hier niet goed mee omgaan en vertellen wat ze stoort. Deze onmacht uiten ze dan door te gaan vloeken of gillen. Ze weten door de ziekte niet goed meer dat vloeken van het geloof niet mag en kunnen deze impulsen niet beheersen. Voor ons was het heel belangrijk om dit te weten, zo konden we het beter accepteren.
Jan de Lange
Mijn echtgenote (61 jaar) heeft fronto-temporale dementie en daardoor is zij bij tijd en wijle totaal zichzelf niet. Soms is er een aanleiding voor het escalerende gedrag, een andere keer komt het zomaar onverwachts, dat zij in woede ontsteekt en alles en iedereen vervloekt op een niet mis te verstane manier. Gedrag dat totaal niet bij haar past, met haar streng gereformeerde achtergrond. Eerst ging het om incidenten, maar geleidelijk verergerde de situatie en was er gedurende een groot deel van de tijd geen land met haar te bezeilen. Alle tips: geruststellen, afleiden, bewegen, wandelen of rustige muziek opzetten... niets hielp. Uiteindelijk ben ik zelf naar de huisarts gegaan, buiten mijn vrouw om, zodoende kon ik precies vertellen hoe het ging. De huisarts heeft toen medicatie voorgeschreven, waar mijn vrouw gelukkig goed op reageert. Zij werd rustiger, het vloeken en tieren stopte bijna helemaal, op een enkel incident na. We kunnen nu weer samen van dingen genieten.
Pieter van Dongen
Wij maken hetzelfde mee met onze vader. Hij vloekte vroeger nooit. Dat zou geen pas geven als lid van het kerkbestuur en deelnemer aan het kerkkoor. Wij als kinderen zijn streng opgevoed en wij mochten nooit vloeken. Als iemand vloekte reageerde mijn vader afkeurend. Wie schetst onze verbazing dat hij op latere leeftijd alle goden uit de hel schold als iets niet lukte. En dat was niet het enige, hij werd ook handtastelijk naar vrouwen en noemde een keurige buurvrouw op een verjaardag 'lekker ding'... Verder merkten we dat zijn geheugen hem steeds vaker in de steek liet en we hadden een vermoeden dat het om dementie ging. Zelf was hij zich er niet van bewust en het was dan ook nog een gedoe om hem naar de huisarts te krijgen, waar hij na het onderzoek de diagnose ziekte van Alzheimer kreeg. Voor ons als kinderen werd alles ineens duidelijk. Dat hij niet doelbewust vloekt, maar dat het onmacht is en door de ziekte komt. We laten hem nu maar even uitrazen en kunnen hem daarna meestal wel afleiden met iets leuks of iets lekkers. We lopen bijvoorbeeld naar het dorp en gaan koffie drinken met gebak, dat vindt hij heerlijk!
Gerie en Marleen de Wit
Nieuwe lezersvraag
Mijn man heeft Alzheimer. Nu het zomer is en we veel buiten zijn, zit hij beter in zijn vel. Ik zie nu al op tegen het najaar, omdat hij dan vaak somber is. Hoe kan ik daar het beste mee omgaan?
Catherina de Vonk
Heeft u ook een vraag aan medemantelzorgers?
Stel uw vraag via info@mantelzorgnieuwsbrief.nl, met de vermelding 'lezersvraag'. Uw naam wordt alleen bij de vraag vermeld als u dat goed vindt.