Print deze pagina

Column: Eenzaamheid te lijf

Iedereen gaat anders om met dementie. Dat ziet Daniëlle Geijs, casemanager bij Stichting Evean, dagelijks om zich heen. Ze vertelt verhalen uit haar praktijk.

Als je dementie hebt, zijn gaten in je geheugen niet altijd je grootste zorg. Neem Gerda, een vrolijke zorgzame vrouw van 85 jaar. De huisarts heeft haar doorverwezen naar het casemanagement dementie omdat zij Alzheimer heeft. Gerda heeft eigenlijk helemaal niet zoveel last van haar geheugenverlies. Wat ze wél merkt is dat het moeilijker wordt om iets te ondernemen. Vroeger deed ze veel met haar vriendinnen, maar nu zijn veel van hen overleden of ziek. Met haar dochter heeft ze een goed contact, maar die heeft het druk met haar werk.

Grip kwijt

Door de eenzaamheid wordt Gerda, die van nature altijd positief in het leven staat, steeds somberder. Ze houdt van gezelligheid en mensen om haar heen, maar spreekt nu alleen nog de medewerkers van de supermarkt. Ongemerkt komen trauma’s uit haar verleden naar boven en raakt ze steeds meer verstrikt in negatieve gedachtes. Ze heeft het gevoel de grip op haar leven kwijt te raken. 

Alleen voelen

Tijdens mijn eerste bezoek vertelt Gerda honderduit. Ze is opgeleid tot coupeuse en heeft veel aan handwerken gedaan. Ze heeft jaren met veel plezier in een verzorgingshuis gewerkt als huishoudelijke hulp.  Toch zou ze daar zelf niet willen wonen – laat haar maar lekker thuis. Maar… ze voelt zich wel erg alleen. 

Zorgboerderij

Gerda houdt erg van dieren en wordt enthousiast wanneer ik vertel over een zorgboerderij waar ze de dag zou kunnen doorbrengen. Ze kan er al snel terecht en het blijkt een schot in de roos. Ze verzorgt de schapen en koeien, en helpt de boer met allerlei klussen in en om de boerderij. Naast de stal  bevindt zich een gezellige huiskamer waar de bezoekers samen eten, films kijken en spelletjes en creatieve activiteiten doen. Een kolfje naar Gerda’s hand. Telkens als ik haar spreek, vertelt ze hoe blij ze wordt van de boerderij en de mensen die daar zijn.

Moeilijke thuiskomst

Na zo’n gezellige dag op de boerderij valt de thuiskomst haar wel steeds zwaarder. Waar ze vroeger prima alleen kon zijn, voelt ze zich nu vaak eenzaam. Door haar dementie gaan er dan veel gedachten door haar hoofd en dat maakt haar onrustig. Het zou fijn zijn als er op die momenten iemand in de buurt was die haar kon geruststellen. Volgens mij zou Gerda zich best prettig gaan voelen op een open afdeling van een verzorgingshuis. Maar dat levert een dilemma op: een aparte dagbesteding als de zorgboerderij kan dan vaak niet door blijven gaan. En dat zou voor Gerda een heel grote teleurstelling zijn.

Uitkijken naar de boerderij

Voorlopig blijft ze dus zelfstandig thuis en gaat ze vier dagen in de week naar de zorgboerderij. We zoeken nu naar andere mogelijkheden om haar wat te steunen tijdens de eenzame avonden. Gelukkig kan ze meestal al weer uitkijken naar de volgende dag op de boerderij. En dat vooruitzicht maakt voor Gerda heel veel goed.