Print deze pagina

Zorgboerderij

Marie is mantelzorger van haar man, die dementie heeft. Ze wonen in Schagen.

Eerste 'meeloopdag' van D. voor dagbesteding op de zorgboerderij om te kijken of dit iets voor hem is en of hij bij de groep past. In de dagen ervoor werd ik af en toe behoorlijk nerveus, en op de ochtend zelf moest ik me groot houden. Ik denk dat voor D. hetzelfde gold. Om 9.00 werd hij opgehaald. 9.05 huilbui, het allesoverheersende gevoel dat ik faal. Ik weet donders goed dat dit noodzakelijk is, willen we het samen zo vol kunnen houden. Afgewassen, vloeren gedweild, best handig als je er zelf ook zo'n natte boel van maakt.

Jankerig

Daarna geprobeerd even te kalmeren met een kop koffie en dat lukte zowaar. Toen, buiten was het inmiddels ook droog, op de fiets naar de volkstuin op de Nes. Nog steeds jankerig, maar het ging in ieder geval weer een beetje. Even naar de tuin van vriendin A.. Zij bleek er ook te zijn, dus samen de ongemakken van het leven doorgenomen. Handtas aan de stoel opgehangen en samen een flink bed van onkruid ontdaan. Zag er mooi uit toen ik een uurtje later wegging.

Handtas

Toen boodschappen doen: met een volle kar bij de kassa bleek dat mijn handtas was verdwenen. Met mijn warrige hoofd kon ik niet verzinnen waar die nou gebleven was. In mijn fietstas? Verloren? Op de tuin? Ik werd ineens klaarwakker: pasjes, sleutels en andere onmisbare spullen zaten er in. Via een tegengestelde route als een speer de winkel door en alle spullen weer teruggezet. Ik realiseerde me dat het mobiele nummer van vriendin A. niet in mijn mobiel stond. Echt handig!

Van de kook

Dan maar op de fiets naar huis, pijlsnel. Totdat ik bedacht dat ik geen sleutel had en dus ook het huis niet in kon. Route verlegd en met flinke snelheid naar P., echtgenoot van A. Ik kwam opgewonden en stikzenuwachtig binnenstuiven en P. zei met een grote glimlach: "Als het over je tas gaat, die is terecht hoor. Hing op de stoel in de tuin." Wat een opluchting! Ik kan er gewoon niets bij hebben en ben door het minste of geringste van de kook en vooral spinnijdig op mezelf. Broodje blijven eten, tas in ontvangst genomen, toen in sloom tempo naar huis gefietst.

Warrige verhalen

D. werd om 5 uur thuis afgezet, compleet met bloemen, kroppen sla, drijfnatte sokken en zompige schoenen. En bekaf. Warrige verhalen en erg veel indrukken. Dat is nog eens wat anders dan zitten suffen op de bank! De komende dagen vallen de verhalen wel op hun plaats en dan beslissen we of dit een goede keus zou zijn voor definitieve dagbesteding.

De Mont Ventoux is vergeleken bij deze hobbel hier een peulenschil!